Search results

*சொல்லாமல்...!* *மௌனம் 16(i)* *சில வருடங்களுக்கு முன்....* அன்று விடுமுறை நாள் என்பதால் விழிப்புத் தட்ட கொஞ்சம் தாமதம் ஆனது, தர்ஷினிக்கு. மெல்ல எழுந்து குளித்து விட்டு கூந்தலை துவட்டிய படி வெளியே வந்தவளைக் கண்டு தலையில் அடித்துக் கொண்டார், தாயார். "இவ்ளோ நேரமானதுக்கு அப்றம் தான்...

*சொல்லாமல்...!* *மௌனம் 15(ii)* *இன்று...* மெல்ல விழி திறந்து பார்த்தவனுக்கு தான் இருப்பது எந்த இடம் என்பது புரியவே சில நொடிகள் எடுக்க அவன் விழித்ததை உணர்ந்தது போல் கதவை திறந்து கொண்டு வந்தாள், தர்ஷினி. கண்களை கசக்கிக் கொண்டு எழுந்தமர்ந்து கை மறைவில் கொட்டாவி விட்டவனை ஓரக் கண்ணால் பார்த்திட...

*சொல்லாமல்...!* *மௌனம் 15(i)* *சில வருடங்களுக்கு முன்பு...* அவளின் செயலில் கோபம் கொண்டு அந்த சிற்றுண்டிச் சாலையின் வெளியே சென்றவனின் பாதங்கள் ஓரமாய் இருந்த மரத்தின் அருகே தன் நடையை நிறுத்தின. தோழனின் செயலை விசித்திரமாக பார்த்தவாறு பின்னூடு வந்த பாலாவுக்கு ஏனோ தேவாவின் நடத்தை அத்தனை...

*சொல்லாமல்...!* *மௌனம் 14(ii)* *இன்று...* அழைப்பு மணிச் சத்தத்தில் திடுக்கிட்டாலும் பெரிதாக அலட்டிக் கொள்ளவில்லை,அவள். அவள் நினைப்பவன் வந்திருக்க போவதில்லை என்பதை மனம் உறுதியாக நம்பிட பேசாது குளியலைறைக்குள் நுழைந்து வெளியே வந்திடும் போது மொத்தமாய் பதினைந்து நிமிடங்கள் கடந்திருந்தன...

*சொல்லாமல்...!* *மௌனம் 14(i)* *சில வருடங்களுக்கு முன்பு...* "பிசாசு..இப்போ எந்த தேவாவ நெனச்சு கத்துறான்னு தெரிலியே..நம்ம ஹார்ட் பீட்டு வேற எகிறுது" சிகையை கலைத்து விட்டுக் கொண்டே சிந்தனையில் ஆழ்ந்தது ஆடவனின் மனது. திடுமென அவளுக்கு கால் இடறியது நினைவில் வந்தது வேகவேகமாக ஆடவனின் விழிகள்...

*சொல்லாமல்...!* *மௌனம் 13(ii)* அந்த அறையினுள் பெரும் நிசப்தம் நிலவிற்று. கடிகார முட்களின் சத்தம் மட்டும் நொடி தவறாது கேட்டுக் கொண்டிருக்க விழியெடுக்காது உறக்கத்தில் இருந்தவளையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தவனைக் கண்டதும் பயமாகிற்று தோழனுக்கு. அவளின் தந்தையோ அழுது வீங்கிய கண்களுடன் அவளருகே தலை...

*சொல்லாமல்...!* *மௌனம் 13(i)* *சில வருடங்களுக்கு முன்பு...* "தர்ஷினி நீ சொல்றது முட்டக்கண்ணி சீரிஸ் தேவாவ தான.." "போடி..அது லவர் போய் பா..நா சொல்றது அந்த மூன்று நொடி சீரிஸ் தேவா டி..அந்த ரகட் பாய்" என்க பின்னே நின்றிருந்தவனின் உடலில் மெல்லியதாய் ஒரு அதிர்வு. விழிகள் விரிய இதழ் பிளந்து...

*சொல்லாமல்...!* *மௌனம் 12(i)* *சில வருடங்களுக்கு முன்பு...* அருகே இருந்த நீர்க்குழாயின் அருகே சென்று திருகை திறந்திட பாய்ந்தோடிய நீர் அவளின் கையை நனைத்திட அதி வேகத்துடன் தன் முகத்துக்கு விசிறி அடித்துக் கொண்டன, அவளின் கரங்கள். மென்மையாய் எடுத்து தடவிக் கொண்டால் தன் தூக்கம் தூரப் போகாது...

சொல்லாமல்...! மௌனம் 11(ii) இன்று... உடைந்து போய் அமர்ந்திருந்தவனை கண்டதும் அவர் விழிகளில் இருந்து தனை மீறி நீர் கசிந்திட்டாலும் எதுவும் செய்ய இயலாத கையறு நிலை தான். நெருங்க விடமாட்டானே.. அவனுக்கோ அவர் பார்ப்பது எதுவும் புரியவையில்லை. மொத்த கவனமும் அவள் மீதல்லவா படிந்து நின்றிருந்தது...

சொல்லாமல்...! மௌனம் 11(i) இன்று... ஏனோ இன்று வேலை செய்த அசதியின் காரணத்தால் எட்டு மணிக்கு முன்னமே படுக்கைக்கு வந்தவனுக்கு உறக்கம் எட்டவில்லை என்றாலும் கட்டிலிலே படுத்திருந்தான், பல வித எண்ண அலைகளோடு. ஏனென்று தெரியால் ஆடவனின் பார்வை அந்த கீசெய்னையே சுற்றி வர எத்தனை முயன்றும் விலக்கிக் கொள்ளத்...

ருத்ரமூர்த்தியாய் அமர்ந்திருந்தவனைக்கண்டதும் அவருக்கு நா வரண்டு போயிற்று. தீட்சண்யம் மின்னும் விழிகளில் அளவுக்கு மீறிய கோபம் அப்பிக் கிடக்க அந்த கூரிய பார்வையை தாங்கிடும் சக்தி அவருக்கு சற்றேனும் இல்லை என்பதே நிதர்சனம். இருபுறமும் கைப்பிடி இருக்கும் அந்த இருக்கையில் முழங்கையை ஊன்றி அதே...

சொல்லாமல்...! மௌனம் 10(i) சில வருடங்களுக்கு முன்பு... யாருடனோ பேசிய படி வந்தவனின் குரல் அவளின் விழிகளை விரியச் செய்தது என்றால் அந்த அழுத்தமான காலடியோசையைக் கேட்டு மெதுமெதுவாய் ஊற்றெடுத்தது, பயம். "ஐயோஓஓஓஓ...மாட்டுனோம்டா சாமி.." என்றவளுக்கு சத்தியமாய் தப்பிக்கும் உபாயம் பிடிபடவில்லை, அந்நொடி...

சொல்லாமல்...! மௌனம் 09(ii) இன்று... தன்னைக் கண்டதும் அவன் முகத்தில் எழுந்திட்ட கோபம் உள்ளுக்குள் வலியை கீறலைத் தோற்றுவித்திட அதை வெகுவாக மறைத்திட பிரயத்தனப்பட வேண்டி இருந்தது, தர்ஷினிக்கு. அழுத்தமான முகம் உணர்வுகளை பிரதிபலிக்க மறுத்திட ஓர விழியால் அவனை மட்டுமே பார்த்துக் கொண்டு வந்தவளுக்கு...

சொல்லாமல்...! மௌனம் 09(ii) இன்று... தன்னைக் கண்டதும் அவன் முகத்தில் எழுந்திட்ட கோபம் உள்ளுக்குள் வலியை கீறலைத் தோற்றுவித்திட அதை வெகுவாக மறைத்திட பிரயத்தனப்பட வேண்டி இருந்தது, தர்ஷினிக்கு. அழுத்தமான முகம் உணர்வுகளை பிரதிபலிக்க மறுத்திட ஓர விழியால் அவனை மட்டுமே பார்த்துக் கொண்டு வந்தவளுக்கு...

சொல்லாமல்...! மௌனம் 09(i) சில வருடங்களுக்கு முன்பு... கல்லூரியின் தன் வகுப்பில் ஒரு வித யோசனையுடன் அமர்ந்திருந்தான், தேவா. நேற்றைய அதிர்வில் இருந்து அவன் அவனாய் இல்லை என்பதே சத்தியமாய உண்மை. "டேய்..என்னடா இது மந்திரிச்சு விட்ட கோழி மாதிரி அமைதியா இருக்க..?" "தேவா..என்னடா ஆச்சு..கோழி...

சொல்லாமல்...! மௌனம் 09(i) சில வருடங்களுக்கு முன்பு... கல்லூரியின் தன் வகுப்பில் ஒரு வித யோசனையுடன் அமர்ந்திருந்தான், தேவா. நேற்றைய அதிர்வில் இருந்து அவன் அவனாய் இல்லை என்பதே சத்தியமாய உண்மை. "டேய்..என்னடா இது மந்திரிச்சு விட்ட கோழி மாதிரி அமைதியா இருக்க..?" "தேவா..என்னடா ஆச்சு..கோழி...

சொல்லாமல்... மௌனம் 08(ii) இன்று... அந்த இருட்டறையில் கசிந்து கொண்டிருந்த மெல்லிய வெளிச்சத்தில் சுற்றும் பார்த்தவரின் விழிகளில் அத்தனை பயம். வாய் முழுக்க துணியை அடைத்து வைத்திருக்க மூச்சு விடுவதே சிரமமாய் இருந்த நிலையில் கத்துவதற்கு திராணி ஏது..? கைகள் கதிரையின் பின்னே கட்டப்பட்டிருக்க...

சொல்லாமல்...! மௌனம் 08(i) சில வருடங்களுக்கு முன்பு... அந்த மைதானமே கரகோஷத்தில் அதிர்ந்து கொண்டிருந்தது, அவனின் வேகத்தில். அவர்கள் கல்லூரிக்கும் இன்னொரு கல்லூரிக்கும் இடையே கிரிக்கெட் போட்டி ஒன்று நடைபெறவே இத்தனை சத்தம் அந்த அரங்கத்தில். வேகமும் விவேகமுமாய் தேவா துடுப்பெடுத்தாடி ஆட்டத்தை...

சொல்லாமல்...! மௌனம் 07(ii) இன்று.... மறுநாள் காலை பொழுதில் ஏதோ யோசனையுடன் அமர்ந்து இருந்த மகனை தட்டிக் கலைத்தார், சாரதா. மகனோ அவரைப் பார்த்து மென்மையாய் முறுவலித்திட அவன் முகத்தில் இருந்த சிந்தனை கோடுகள் அவருக்கும் புரியத் தான் செய்தது. "ஆதி..என்னடா பிரச்சன..இப்டி டல்லா இருக்க..?"...

சொல்லாமல்....! மௌனம் 07(i) சில வருடங்களுக்கு முன்பு... அவளிடம் இருந்து கொஞ்சம் அழுத்தம் தொனித்து வந்த பதிலில் அவனின் புருவங்கள் உயர்ந்து வில்லென உயர்ந்து நின்றன. "வாட்ட்ட்ட்ட்ட்ட்ட்.." அதிர்வின் துளிகளை தோய்த்துக் கொண்டு அவன் குரல். சட்டென அவன் தாவிக் கீழே வர மேசையும் ஈரடி பின்னே நகர்ந்து...