- Messages
- 997
- Reaction score
- 2,809
- Points
- 93
Chap 23
“சார் மிஸ்டர் மாதவன் நம்மள க்ளோஸா மானிடர் பண்ற மாதிரி நியூஸ் வந்துச்சு. அதுவும் கோவா ரெஸார்ட்ல பன்றாங்க” நீரஜ் தழல் முன் சில படங்களை வைத்தான் அவன். கண்களிலிருந்த கண்ணாடியைக் கழற்றி அந்த புகைப்படங்களை எடுத்து ஆராய்ந்தவனின் இதழ்கள் கோணலாகப் புன்னகை செய்தது.
“தழல் கோட்டைக்குல்லையே வரத் தைரியம் வந்துடுச்சா மாதவன் உனக்கு? சரி வா லெட்’ஸ் சீ வாட் யூ கேன் டூ”
ஏளன புன்னகையோடு உதயை நினைத்துச் சிரித்தவன் கண்கள் சில தினங்களுக்கு முன்னர் உதய் கொடுத்தனுப்பிய அந்த கோப்பை மீது விழுந்தது. அந்த கோப்பும் அதனுடன் வந்த உதயின் திமிரான செய்யும் தழலை உச்சக்கட்ட கோவத்தில் ஆழ்த்தியிருந்தது.
‘எவ்வளவு திமிர்’ மொத்த அலுவலக அறையையும் அன்று சூறையாடியிருந்தது அவன் சினம். இப்பொழுது வரை அந்த கோப்பை பார்த்துப் பார்த்து வெறித்தனமாக வேலையைப் பார்க்கத் துவங்கினான். தொட்டுக் கூட பார்க்காத அந்த கோப்பையை விட அவன் உழைப்பு மீது அதீத வெறி,
“இத கோட் பண்ணிடுங்க. கோவால எந்த லெவல்க்கு அவன் முன்னேறிருக்கான்?” – தழல்
“ஸ்வீப்பர் வச்சு நம்ம ரிசார்ட் சறவுண்டிங்ல மானிடர் பண்ணிருக்காங்க, மினி ஸ்பை கேமரா எண்ட்ரன்ஸ்ல இருக்க ஜங்ஷன் டிடெக்டர்ஸ் ஐடென்டிபை பண்ணிடுச்சு, ஒரு மைக்ரோ ஸ்பீக்கர் லபோர்டரில இருக்க மத்த டிடெக்டர்ஸ் கூட சேந்து வந்தனால கண்டு பிடிக்கக் கொஞ்சம் லேட் பட் ஒன் டேல கண்டு புடிச்சாச்சு சார்” ஆய்வகத்தில் ஸ்பீக்கர் என்றவுடன் உச்சக் கட்ட கொதிநிலைக்குச் சென்றான் நீரஜ் தழல்.
“வாட் தி ஹெல் இஸ் திஸ்? லேப்ல ஸ்பீக்கர், அத கண்டுபுடிக்க இவ்ளோ நேரமா தேவ? ஆன் தி பர்ஸ்ட் ப்லேஸ் உன் செக்யூரிட்டி டீம் மீறி ஒரு தூசு கூட உள்ள வர கூடாது, இதுல அந்த மாதவன் ஆள் ஒருத்தன் உள்ள வந்தது மட்டும் இல்லாம ஸ்பை கேமரா, ஸ்பீக்கர்-னு நீ சொல்லிட்டே போற. இஸ் திஸ் யுவர் காட்டேம் செக்யூரிட்டி? (Is this your goddamn security?) விரேஷ்”
கர்ஜித்தவனின் குரலில் வெளியிலிருந்து நீராஜின் அசிஸ்டன்ட் ஒருவன் ஓடி வந்து கட்டளைக்காகக் காத்திருந்தான். “இமீடியேட்டா நான் கோவா போகணும்”
தலையை அசைத்து அவன் வெளியில் செல்ல, தனக்கு முன் தொடு திரையில் நின்றவனைப் பார்த்து, “டால்பின் பிளாக்ல எதுவும்?”
“அந்த பக்கம் எந்த அன்வயோலேட்டபில் ஆக்டிவிட்டீஸ் இது வரைக்கும் இல்ல சார்... எல்லாமே டூரிஸ்ட்ஸ் மாதிரி செட் பண்ணியாச்சு, இன்னும் ஒரு பதினஞ்சு நாள்ல டெலிவர் பண்ணிடலாம்”
“இன்னும் டூ ஹௌர்ஸ் தான் உனக்கு டைம் மொத்த ப்லேஸயும் கம்ப்ளீட்டா ஸ்கேன் பண்ணி வை. ஐ மீன் இட். எவ்ரி நூக் அண்ட் கார்னர் ஷுட் பி அண்டர் யுவர் கண்ட்ரோல் (I mean it. Every nook and corner should be under your control). அதே மாதிரி மாதவனுக்கு ஒரு ஸ்பெஷல் பிளான் போட்டு வை. நான் அடிக்கிற அடில அவன் இனி எழுந்திருக்கவே கூடாது”
நரம்பு புடைக்கப் பேசியவனைப் பார்க்க விரும்பாத அவன் காரியதரிசி மௌனமாய் தலை அசைத்து இணைப்பைத் துண்டித்தான். உதய், நீரஜ் போன்ற சில பெரிய புள்ளிகள் போட்டிப் போடும் இந்த அரசாங்க டெண்டரை கைப்பற்றவே இந்த ஆயத்தங்கள்.
இதில் இந்தியர்களுக்காக மட்டுமே உருவான காரணத்தினால் கட்டாயம் இந்தியர்களைத் தவிர வேறு எவரும் சிறு பொருளுக்குக் கூட வெளி நாட்டவரை நாடக் கூடாதென்பதே மிகப் பெரிய நிபந்தனை. அதில் தன்னுடைய மக்களின் திறமை மேல் நம்பிக்கை இல்லாத நீரஜ் பல வெளி நாட்டவர்களை தன்னுடைய வேலைக்காக இறக்கியிருக்க, அதன் ஆதாரம் சிறிது கையில் சிக்கினாலும் அவனால் இந்த டெண்டரை எடுக்க இயலாது.
மொத்த டெண்டர் பற்றிய தகவலையும் கொடுத்த உதய் மாதவன் பின்னால் ஏதாவது உள்குத்து வைத்தே செய்வான் என்று எதிர் பார்த்த நீரஜின் நம்பிக்கையை உடைக்காமல் இதோ இன்று துவங்கிவிட்டான், இனி உறங்காமல் டெண்டர் கைக்கு வரும் வரை தகவல்களை பாதுகாக்க வேண்டும்.
“சார்...” தன்னுடைய அசிஸ்டன்ட் வர, லேப்டாப் எடுத்து தலையைத் தூக்கியவன், “ஜெட் ரெடியா?”
“இல்ல சார் மிஸ்டர் தழல் உங்கள பாக்க ஜி.எம் ரூம்ல வெயிட் பன்றாங்க”
“ஷிட்” எரிச்சலோடு அறையை விட்டு வெளியேறியவன் ஜி.எம் அறைக்குள் அனுமதியே இல்லாமல் படாரென திறந்து வந்த வேகம் அங்கிருந்த மனிதரைச் சுத்தமாய் பாதிக்கவில்லை, அசராமல் அவனைப் பார்த்தவர் மேல் கோவம் இன்னும் இன்னும் அதிகம் வந்தது.
“என்ன தான் டாட் உங்களுக்கு வேணும்? பிஸ்னஸ் தான் எனக்குன்னு குடுத்துட்டீங்கல்ல? இன்னும் ஏன் ஒவ்வொரு விசியத்துலயும் வந்து வந்து நிக்கிறிங்க. லெட் மீ டூ மை பிஸ்னஸ்” அவருக்கு எதிரில் இருந்த சோபாவில் அமர்ந்தான்.
“டெண்டர் ஒர்க் எப்படி போகுது?”
“குட்” கோவமாய் கத்தினான், “எல்லாமே நல்லா தான் போகுது. கேன் யூ லீவ் நவ்?”
“இல்லீகலா நீ ஒர்க் பண்றது எனக்கு தெரியாதுன்னு நனைக்கிறியா நீரஜ்?” கோவத்தை கடினப்பட்டு அடக்கினார்.
“உங்களுக்கு தெரியும்னு எனக்கு தெரியும், இதெல்லாம் டெண்டர் கைக்கு வர்ற வரைக்கும் தான் டாட்”
“தப்பு பண்ற நீரஜ், ஏற்கனவே உதய் மாதவன நீ ரொம்ப சீண்டிட்டு இருக்க, அவன் எனக்குக் கால் பண்ணி வார்ன் பன்றான். பீல்ட்ல அவன் கை இப்ப ஓங்கி நிக்கிது, இந்த நேரத்துல அவனை பகசுக்குறது ரொம்ப பெரிய முட்டாள் தனம்”
சினம் எல்லையைக் கடக்க, “என்ன பெரிய மாதவன் மாதவன்? என்ன பொறுத்த வர அவன் ஒரு சாதாரண ஆள் தான், அவனை எப்படி, எந்த வழில அடிக்கணும்ன்னு எனக்கு தெரியும். ஒரு சாதாரண காம்படீட்டர் இல்ல அவன், ஹி இஸ் மை எனிமி... அவ்ளோ ஈஸியா விட்டுட முடியாது டாட்”
தந்தைக்கு அதற்கும் மேல் எதுவும் நேரம் கொடுக்காமல் வெளியே வந்தவன் கையில் அவன் அசிஸ்டன்ட் ஒரு புகைப்படத்தை நீட்டினான்.
“யார் இது?”
“ஆதி கேசவன்” அந்த தமிழ்ப் பெயர் போதாதா குறுக்குப் புத்தி உடையவனின் கோணல் சிரிப்பிற்கு தீமூட்ட?
மேகமோ அவள்!
மாய பூ திரள்!
தேன் அலை சூழல்!
தேவதை நிழல்!
மூன்றாம் பிறை இன்று, ஆனால் பௌர்ணமி நிலவைப் போல் மொத்த உலகுக்கும் வெளிச்சம் தந்தது அந்த மதி. தை மாதம் காற்றைப் போல் அல்லாமல் ஆடி மாச காற்றாய் எதிர் வீட்டிலிருந்த மரத்தின் கிளை உடையும் அளவு காற்று.
சுத்தமான மொட்டை மாடியில் வெள்ளை உள் பனியினை மட்டும் அணிந்து கைப்பேசியை உபயோகித்துக்கொண்டிருக்கும் பொழுது வாசித்த கவிதை மொத்த கவனத்தையும் அந்த மேகத்தின் மீது திருப்பியது. கைப்பேசியை மாரில் வைத்து கைகள் இரண்டையும் தலைக்குப் பின்னால் கொடுத்து இன்னும் ஆழ்ந்து போனான் அதன் சுறுசுறுப்பைப் பார்த்து. அவளும் இப்படி தானே... துரு துரு பெண்... அவன் மான் குட்டி. அவன் மேகா...
பத்து நாட்களுக்கு முன் பேசியது அன்று பூங்காவில். அதன் பிறகு தன்னுடைய வேலைகள், சோகம் என மூழ்கி போனானவனின் நினைவுகளில் அவளுடைய விருப்பத்தைத் தெரிந்தும் அதை அனுபவிக்காமலிருந்தது ஒரு வேதனை, ஆனால் மறு பக்கம் தன்னுடைய உணர்வை ஒருவனிடம் தெரிவித்து அதன் பிறகு அவனிடமிருந்து எந்தவித பதிலும் வராமல் இருந்தால் அந்த பெண்ணின் மனம் என்ன பாடு படும் என்ற எண்ணம், இப்பொழுது அவள் கைப்பேசி எண்ணாய் மாறி நின்று நினைவூட்டும் மேகங்களின் பிரமை தான் அவனுக்கு எடுத்துரைத்தது.
ஆனால் அவளுக்கு அழைக்கவும் ஒரு பயம்... திட்டி சண்டையிடும் ரகம் இல்லை அவன் மான்குட்டி... ஆனால் ஆதிக்குத் தான் இத்தனை நாள் இருந்த மொத்த தைரியமும் காற்றோடு கரைந்தது போல் இருந்தது. காதல் கூறிய பொழுது இருந்த தைரியம் இப்பொழுது இல்லை...
‘என்னடா ஆதி இப்டி இருக்க... நீ பேசாத பொண்ணா?’ மனம் கேட்டது.
ஆனால் மூளைக்கு மட்டும் தானே தெரியும், பெண்களிடம் இவனாக என்று சென்று பேசியிருக்கிறேன்? ஆண்களுடன் இவன் அடிக்கும் லூட்டியையும், கலாய்ப்பதையும் பார்த்து அவர்கள் வந்து பேசுவார்கள், அதற்கும் தயக்கத்தை வெளியில் காட்டப் பயமாய் இருந்தும் தைரியமாகப் பேசுவது போல் நடித்துக் குனிந்த தலையுடன் வேலை இருப்பதாகக் கூறி ஓடி வந்து விடுவான்.
‘ஹாய் மெசேஜ் அனுப்பி டேலிட் பண்ணிடலாமா? அவளே பாத்துட்டு கால் பண்ணுவா?’
‘ச்சை... என்ன ஒரு மட்டமான யோசனை... ரைட் அப்ப ஒரு எனர்ஜியான பாட்ட கேட்டுட்டு போய் கால் பண்ணிடலாம்’
கைப்பேசியை எடுத்து, “ஹே கூகிள்... பிலே ஏனர்ஜிடிக் இளையராஜா சாங்” சில நொடிகள் தேடிய அந்த எந்திரம் படு எனெர்ஜியான பாடலை எடுத்து விட்டது.
ராஜா ராஜாதி ராஜன் இந்த ராஜா
கூஜா தூக்காதே வேறு எங்கும் கூஜா
லவ் மூட் ஏத்த சொன்னா இன்ட்ரோ சாங் அவசியமா கோபி “சொல்றா எந்த பபுக்கு வரணும்?” நண்பனின் குணம் அறிந்து எடுத்த எடுப்பிலே கேட்டான்.
“மச்சான்...” ஆதி குலைவாய் பேச சந்தேகமாய் அந்த பக்கம் கெளதம் கைபேசியில் அவன் பெயரை பார்த்தான் இது ஆதி தானா என்று...
“என்னடா இந்த நேரம் இவ்வளோ தெளிவா பேசுற? சரக்கடிக்க காசு இல்லையா?”
“ஒரு மனுஷன் கால் பண்ணாவே இதுக்கு தான்-னு முடிவே பண்ணிட்டியா? நீ அப்டியே லைன்ல இரு, என் ஆருயிர் நண்பன் தமிழ் என்ன புரிஞ்சுக்குவான் பாரு”
கானபரென்ஸ் காலில் தமிழை ஆதி இனைத்துவிட எடுத்த எடுப்பிலே, “ஐநூறு போட்ருக்கேன் போதுமா? மேல ஒரு ஐநூறு கூட போட்டு விடுறேன்...”
“டேய்...”
ஆதி பேச அவனை சட்டை செய்யாமல், “ஆனா அளவா குடிச்சிட்டு ஒழுங்கா வீடு போய் நிதானத்தோடு சேருற சொல்லிட்டேன்”
“டேய் டேய் நிறுத்துடா” ஆதி கெஞ்ச அவ்வளவு நேரம் அடக்கி வைத்திருந்த சிரிப்பை கெளதம் தாராளமாய் வெளிக்காட்டினான்.
“நீயும் இங்க தான் இருக்கியா?”
“மாப்பிள்ளை இவன் வேற எதுக்கோ கால் பண்ணிருக்கான் போலடா... நிதானமா பேசுறான்”
“என்னால நம்ப முடியலையே... எங்க வீடியோ கால் வா பாப்போம்” தமிழ் இணைப்பை துண்டிக்க அவனை தொடர்ந்து கௌதமும் சென்றான்.
தலையில் அடித்து, “எல்லாம் என் நேரம்” புலம்பியவாறே வந்த வீடியோ காலை எடுத்தவன் முகத்தை காட்டி, கேசத்தை சரி செய்ய, “பாத்தாச்சா, தெளிவா இருக்கேன், வீட்டு மொட்டை மாடில தான் இருக்கேன்”
“சுண்டெலி எதுக்கோ பதுங்குதே...” மென்மையாக பேசிய ஆதி சந்தேகத்தை விதைத்திருந்தான் நண்பர்கள் மனதில்.
“மணிமேகலைட்ட பேசணும் எப்படி பேசுறதுன்னு தெரியல” தூபம் போட்ட ஆதியை பார்த்து அடக்க மாட்டாமல் சிரித்தனர் இருவரும்.
“ஊர் உலகத்துல இருக்க அயோகியதனம் எல்லாம் செஞ்சிட்டு இப்ப பேச இவனுக்கு சொல்லி குடுக்கணுமாம்ல?” – கெளதம்
“அதுவும் ஒரு மாசமா வீட்டு வெளிய நின்னு காதல் செடி வளத்துட்டு இப்ப பாயிண்ட் எடுத்து தரணுமா... நல்லா இருக்குடா உன் கதை” – தமிழ்
“அது ஏதோ ஒரு ஆர்வத்துல பேசுனது இப்ப ஏதோ பீலிங்ஸ் இருக்குன்னு தெரிஞ்சதுக்கு அப்றம் அதே உரிமை, எதார்த்ததோட பேச முடியல... அதுக்கு தான் உங்கட கேக்க வந்தேன்”
“நம்புற மாதிரி இல்லையே...” கோரஸாக இருவரும் பேச, “உன் நம்பிக்கையை வச்சு நான் ஒரு மண்ணும் பண்ண போறதில்ல, ஐடியா குடுங்க... என்ன பேசுறது?”
“லவ் பண்ணது இவன் தான் இவன்ட்ட கேளு” தமிழ் கௌதமை கை காட்டினான்.
“இப்டி டக்குனு கேட்டா என்ன சொல்றது... பேசமா எப்படி லவ் பண்ண ஸ்டார்ட் பண்ணணு கேளு” – கெளதம்
“அவ என்ட்ட லவ் பன்றேன்னு சொல்லவே இல்லையே” – ஆதி
“இப்ப தான பீலிங்ஸ் இருக்குன்னு சொன்ன?” – தமிழ்
“ஆமா பீலிங்ஸ் இருக்கு அவளே அக்ஸப்ட் பண்ணிட்டா ஆனா லவ்-னு பேசிக்கலயே” – ஆதி
“அப்ப லவ் இல்லல ஜாலியா ரெண்டு பஞ்ச் எடுத்துவிடு” – தமிழ்
“அடேய் லவ் இல்லாம எப்படிடா பீலிங்ஸ் வரும்... இது லவ் தான் ஆனா லவ் சொல்லாம லவ் சொல்ற பீலிங்ஸ் இது” – ஆதி
“சரி எதுவா இருந்தா என்ன? பிக்கப் லைன் டெய்லி ஒன்னு போட்டு விடு” – தமிழ்
“டேய் இவன் பேச்ச கேக்காத” – கெளதம்
“இவனுக்கு பொறாமைடா... இப்ப பாரு நான் ரெண்டு லைன் சொல்றேன்” வீட்டை சுற்றி பார்த்த தமிழ், அருகில் சகோதரி கைக்கு நெயில் பாலிஷ் போட்டுக்கொண்டிருக்க அப்படியே வெளியில் வந்தவன் ஆதியை பார்த்து, “குடிக்க தேவ தண்ணி... நீ தான் என்னோட வாழ்க்கை பன்னி”
அதை கேட்டு கெளதம் வயிற்றை பிடித்து சிரிக்க ஆதி முகத்தை எந்த வித மாறுதலும் இல்லாமல் வைத்து, “உன் லெப்ட் சைடுல செருப்பு ஸ்டாண்ட் இருக்கும்ல... அதுல ஒன்ன எடுத்து உன் தலைல நீயே அடிச்சுக்கோ”
“பொறாமை என் அளவுக்கு உங்களுக்கு யோசிக்க தெரியல்னு”
தமிழ் பேசியதை கண்ண்டுகொள்ளாமல் கௌதமிடம் சரணடைந்தான் ஆதி, “மச்சி நல்ல பிக்அப் லைன் சொல்லுடா”
சில நிமிடங்கள் யோசித்தவன், “உங்களுக்கு ரெக்கை இருக்கானு கேளு... அந்த புள்ள ஏன்னு கேக்கணும்... ஏஞ்சல்ஸ்க்கு விங்ஸ் இருக்கும்னு சொல்லுவாங்க அதான் கேட்டேன்னு சொல்லு... அவ்ளோ தா ஒரே பிளாட்”
“போடா பாடு... பிக்கப் லைன் ஒரு டாஸும் நீங்க சொல்லி கிழிக்க வேணாம்... பேச எப்படி ஸ்டார்ட் பண்றதுன்னு சொல்லு... கால் பண்றதுக்கு பயமா இருக்கு”
“கால் பண்ணுங்க போன்ல பேலன்ஸ் இல்லனு சொல்லு... கால் பண்ணிடும்ல... இல்லனா மிஸ்ட் கால் குடு” – தமிழ்
“நான் ஒரு பிச்சை காரன்-னு படம் போட்டு காட்ட சொல்ற?”
“யார்ரா இவன் என்ன சொன்னாலும் இப்டி பேசுறான். ஆதி, லவ் பண்றதுன்னு முடிவாகிடுச்சுனா எதையும் பாக்க கூடாது யாரையும் பாக்க கூடாது. தைரியமா பேசு, முன்ன பின்ன தெரியாத பொன்னுட பேச போறதில்ல, தெரிஞ்ச பொண்ணு தான். போன்லயே பசக் பசக்-னு ரெண்டு முத்தத்தை குடு, செருப்பு வந்தாலும் சரி, அதே முத்தம் திருப்பி வந்தாலும் சரி சிரிச்சிட்டே வாங்கிக்கோ...” – கெளதம்
“அடிங்கு... இப்டி தான் என் தங்கச்சிய கரெக்ட் பண்ணியா நீ?” தமிழ் கௌதமிடம் எகிற, கெளதம் பதுங்க என சிறு சண்டை உதயமாக, வந்த வேலை முடிந்த சந்தோஷத்தில் ஆதி இணைப்பை துண்டித்தான்.
மீண்டும் கைபேசியை எடுத்து ஒரு பாட்டை தேடினான் அந்த காதலன்.
நாணம் கொண்டு மேகம் ஒன்றில் மறையும் நிலவென
கூந்தல் கொண்டு முகத்தை நீயும் மூடும் அழகென
தூக்கத்தில் உன் பேரை நான் சொல்ல
காரணம் காதல் தானே
ப்ரம்மன் கூட ஒரு கண்ணதாசன் தான் உன்னை படைத்ததாலே
“வாலி-னா வாலி தான்யா... என்னமா அனுபவிச்சு எழுதிருக்கான்... ரசிகன் யா நீ” மேகமே அவன் மோகமாய் மாறி நின்றது.
உன்பேர் சொல்ல ஆசைதான்
உள்ளம் உருக ஆசைதான்
“சரி கால் பண்ணுவோம்” மனதில் பச்சை குத்திய அந்த எண்ணிற்கு தைரியத்தை திரட்டிக்கொண்டு அழைத்தான்.
அழைப்பு சென்று சில நொடிகளில் அழைப்பை ஏற்றவள், “ஹலோ” என்கவும் இங்கு ஆதியின் இதழ்களில் அழகான புன்னகை.
அவளுக்கு பதில் கூறாமல் அந்த குரலிலே லைத்திருந்தவன் காதில் பின்னால் சில பல குரல் கேட்டது உணவை பற்றிய பேச்சுக்கள் தான். “ஹலோ” பதில் வராமல் போக மீண்டும் அழைத்தாள்.
தன்னுணர்வு பெற்றவன், “மான்குட்டி...”
உணர்ச்சிகள் குலைந்து வந்த அந்த குரலை உடனே அடையாளம் கொண்டதாய் புரை ஏற, “பாத்துடா மணி... போன்ல யாரு? சாப்டுட்டு அப்றம் பேசு” தெள்ளத்தெளிவாக அவள் தந்தையின் குரல் அவன் காதில் விழுந்தது.
“ஹே பாத்து ரோலக்ஸ்”
“பிரண்ட் ப்பா...” தந்தையின் விழிகளை சந்திக்காது இமை தாழ்த்தி உணவை வேகமாக உண்டுகொண்டிருக்க, “நான் உன் பிரண்ட்டா மேகா?” ஏகமாய் கேட்ட அவன் குரலில் உணவும் உள்ளே இறங்க மறுத்தது, ‘எத்தனை பெயர் ஒரே நிமிடத்தில்?’
தவித்தது பெண் மனம் தந்தையை எண்ணி, அவன் காதலை எண்ணி. “அம்மா போதும்... எனக்கு ஒரு அசைன்மென்ட் சப்மிட் பண்ணனும்”
இருக்கையிலிருந்து எழ இருந்தவளை, “சாப்ட்டு எந்திரி ரோலக்ஸ்” என்று ஆதியும், “சாப்ட்டு போகலாம் மணி” என்று அவள் தந்தையும் ஒரே போல் கண்டிக்க வேறு வழி இல்லாமல் மொத்த உணவையும் உண்டுவிட்டே அவசர அவசரமாக, “குட் நைட் ப்பா... குட் நைட் மா” அறை நோக்கி ஓடினாள்.
தட தட என அவள் வேகமாக படியேறியது இங்கு வரை ஆதிக்கு தெளிவாக கேட்டது.
“ஹலோ...” இணைப்பில் இருக்கிறானா என்று உறுதி செய்ய அறை கதவை திறந்துகொண்டு கேள்வி எழுப்பினாள்.
“ம்ம்ம் இருக்கேன் இருக்கேன் பொறுமையா ரூம்க்கு போ” விண்வெளியை பார்த்து சிரிப்புடன் பேசினான்.
“என் நம்பர் உங்கள நான் மறக்க தான சொன்னேன்” சிறு பிள்ளையாய் சண்டை போட வந்தாள்.
“மணிமேகலை நம்பர் மறந்துபோச்சு ஆனா ஆதியோட மான்குட்டி நம்பர மறக்க முடியலையே....” ராகமாய் ஆதி இழுக்க இங்கு மணிமேகலையின் முகத்தில் சிரிப்பின் ஒளி.
“நான் கோவமா இருக்கேன்-னு சொன்னேன்ல”
“தாராளமா இரு... யாரு வேணாம்னு சொன்னது?”
“நான் கோவமா இருந்தா உங்களுக்கு கவலையே இல்ல?”
“ம்ம்ஹ்ம் இல்ல...” அவளை சீண்டுவதில் அவனுக்கு அலாதி இன்பம். மீண்டும் இன்று அவள் வீட்டிற்கு அருகில் வந்திருப்பானோ என்ற ஆர்வத்தில் ஜன்னலை திறந்து பார்க்க, இன்று அவன் அங்கு இல்லை.
“நீங்க இங்க வந்து என்ன வெளிய வர சொல்லுவீங்கல்ல? அப்ப நான் வர மாட்டேன்” ஏமாற்றத்தில் குரல் சோகமாய் வந்தது.
“என்ன வெளிய தேடுனியா ரோலக்ஸ்?”
உதட்டை கடித்து, “நான் ஏன் உங்கள தேடணும்? நான்... நான் பெட்ல ஒக்காந்துருக்கேன்... ஜன்னல் வழியா எட்டி எல்லாம் பாக்கல” அவள் உண்மையில் வாய் விட்டு ஆதி சிரித்துவிட அப்பொழுது தான் தான் பேசியதன் பொருள் உணர்ந்து தலையில் அடித்துக்கொண்டாள் மணிமேகலை.
“சரி என்ன நீ எதிர் பாக்கல... மீட் பண்ணலாமா?” இதை கேட்கவே தாங்கிக்கொண்டிருந்தவன் சிரிப்போடு கேட்டுவிட்டான்.
“ம்ம்ஹ்ம்ம் அப்பாக்கு தெரிஞ்சா திட்டுவாங்க. நீங்க கால் பண்ணியே பேசுங்க”
“ஹே இத்தனை நாள் மீட் பண்ணலயா நாம? இன்னைக்கு என்ன புதுசா பயப்புடுற?” – ஆதி
“இத்தனை நாள் வேற, இனி பேச போறது வேற ஆதி... எனக்கு பயமா இருக்கு. அப்பாக்கு தெரிஞ்சு என்கிட்டே கேள்வி கேட்டா நான் உண்மைய ஒளறிடுவேன்”
“நல்லதா போச்சு... மொட்டை கடுதாசு ஒன்னு எழுதி போடுறேன்... உங்க பொண்ணு ஒரு பையன் கூட நைட் எல்லாம் பேசுதுன்னு... அப்படியாவது உன் அப்பாக்கு உண்மை தெரிஞ்சு வேகமா கல்யாணம் பண்ணி வைக்கட்டும்” ஒரே நாளில் திருமணம் வரை சென்றிருந்தான் ஆதி.
“ம்ம்ம் வைப்பாங்க வைப்பாங்க... கன்னத்துலயே ரெண்டு வைப்பாங்க” பெண் மென்மையாய் சிரிக்க உள்ளுக்குள் அதே சிரிப்பே புத்துணர்ச்சியை கொடுத்தது.
“எனக்கு தங்கச்சி மட்டும் தான் மேகா” அவன் இதழ்களில் இருந்த புன்னகை மறைந்து சாதாரணமாக மாறியது.
“தெரியும். உதய் மாமா வீட்டுல சின்ன வயசுல உங்கள பாத்துருக்கேன்” அவன் சோகம் அறிந்து பேசினாள்.
“அப்ப
என்ன முதல் நாள் மீட் பண்ணப்பவே நான் யாருனு உனக்கு தெரியுமா?”
“இல்ல... அப்ப நியாபகம் இல்ல... அன்னைக்கு உங்க பிரண்ட்ஸ் கூட நீங்க வந்திங்கள்ல அன்னைக்கு தான் கண்டு புடிச்சேன்”
“நான் உன்ன இது வர உதய் வீட்டுல பாத்தது இல்லையே”
“சார் மிஸ்டர் மாதவன் நம்மள க்ளோஸா மானிடர் பண்ற மாதிரி நியூஸ் வந்துச்சு. அதுவும் கோவா ரெஸார்ட்ல பன்றாங்க” நீரஜ் தழல் முன் சில படங்களை வைத்தான் அவன். கண்களிலிருந்த கண்ணாடியைக் கழற்றி அந்த புகைப்படங்களை எடுத்து ஆராய்ந்தவனின் இதழ்கள் கோணலாகப் புன்னகை செய்தது.
“தழல் கோட்டைக்குல்லையே வரத் தைரியம் வந்துடுச்சா மாதவன் உனக்கு? சரி வா லெட்’ஸ் சீ வாட் யூ கேன் டூ”
ஏளன புன்னகையோடு உதயை நினைத்துச் சிரித்தவன் கண்கள் சில தினங்களுக்கு முன்னர் உதய் கொடுத்தனுப்பிய அந்த கோப்பை மீது விழுந்தது. அந்த கோப்பும் அதனுடன் வந்த உதயின் திமிரான செய்யும் தழலை உச்சக்கட்ட கோவத்தில் ஆழ்த்தியிருந்தது.
‘எவ்வளவு திமிர்’ மொத்த அலுவலக அறையையும் அன்று சூறையாடியிருந்தது அவன் சினம். இப்பொழுது வரை அந்த கோப்பை பார்த்துப் பார்த்து வெறித்தனமாக வேலையைப் பார்க்கத் துவங்கினான். தொட்டுக் கூட பார்க்காத அந்த கோப்பையை விட அவன் உழைப்பு மீது அதீத வெறி,
“இத கோட் பண்ணிடுங்க. கோவால எந்த லெவல்க்கு அவன் முன்னேறிருக்கான்?” – தழல்
“ஸ்வீப்பர் வச்சு நம்ம ரிசார்ட் சறவுண்டிங்ல மானிடர் பண்ணிருக்காங்க, மினி ஸ்பை கேமரா எண்ட்ரன்ஸ்ல இருக்க ஜங்ஷன் டிடெக்டர்ஸ் ஐடென்டிபை பண்ணிடுச்சு, ஒரு மைக்ரோ ஸ்பீக்கர் லபோர்டரில இருக்க மத்த டிடெக்டர்ஸ் கூட சேந்து வந்தனால கண்டு பிடிக்கக் கொஞ்சம் லேட் பட் ஒன் டேல கண்டு புடிச்சாச்சு சார்” ஆய்வகத்தில் ஸ்பீக்கர் என்றவுடன் உச்சக் கட்ட கொதிநிலைக்குச் சென்றான் நீரஜ் தழல்.
“வாட் தி ஹெல் இஸ் திஸ்? லேப்ல ஸ்பீக்கர், அத கண்டுபுடிக்க இவ்ளோ நேரமா தேவ? ஆன் தி பர்ஸ்ட் ப்லேஸ் உன் செக்யூரிட்டி டீம் மீறி ஒரு தூசு கூட உள்ள வர கூடாது, இதுல அந்த மாதவன் ஆள் ஒருத்தன் உள்ள வந்தது மட்டும் இல்லாம ஸ்பை கேமரா, ஸ்பீக்கர்-னு நீ சொல்லிட்டே போற. இஸ் திஸ் யுவர் காட்டேம் செக்யூரிட்டி? (Is this your goddamn security?) விரேஷ்”
கர்ஜித்தவனின் குரலில் வெளியிலிருந்து நீராஜின் அசிஸ்டன்ட் ஒருவன் ஓடி வந்து கட்டளைக்காகக் காத்திருந்தான். “இமீடியேட்டா நான் கோவா போகணும்”
தலையை அசைத்து அவன் வெளியில் செல்ல, தனக்கு முன் தொடு திரையில் நின்றவனைப் பார்த்து, “டால்பின் பிளாக்ல எதுவும்?”
“அந்த பக்கம் எந்த அன்வயோலேட்டபில் ஆக்டிவிட்டீஸ் இது வரைக்கும் இல்ல சார்... எல்லாமே டூரிஸ்ட்ஸ் மாதிரி செட் பண்ணியாச்சு, இன்னும் ஒரு பதினஞ்சு நாள்ல டெலிவர் பண்ணிடலாம்”
“இன்னும் டூ ஹௌர்ஸ் தான் உனக்கு டைம் மொத்த ப்லேஸயும் கம்ப்ளீட்டா ஸ்கேன் பண்ணி வை. ஐ மீன் இட். எவ்ரி நூக் அண்ட் கார்னர் ஷுட் பி அண்டர் யுவர் கண்ட்ரோல் (I mean it. Every nook and corner should be under your control). அதே மாதிரி மாதவனுக்கு ஒரு ஸ்பெஷல் பிளான் போட்டு வை. நான் அடிக்கிற அடில அவன் இனி எழுந்திருக்கவே கூடாது”
நரம்பு புடைக்கப் பேசியவனைப் பார்க்க விரும்பாத அவன் காரியதரிசி மௌனமாய் தலை அசைத்து இணைப்பைத் துண்டித்தான். உதய், நீரஜ் போன்ற சில பெரிய புள்ளிகள் போட்டிப் போடும் இந்த அரசாங்க டெண்டரை கைப்பற்றவே இந்த ஆயத்தங்கள்.
இதில் இந்தியர்களுக்காக மட்டுமே உருவான காரணத்தினால் கட்டாயம் இந்தியர்களைத் தவிர வேறு எவரும் சிறு பொருளுக்குக் கூட வெளி நாட்டவரை நாடக் கூடாதென்பதே மிகப் பெரிய நிபந்தனை. அதில் தன்னுடைய மக்களின் திறமை மேல் நம்பிக்கை இல்லாத நீரஜ் பல வெளி நாட்டவர்களை தன்னுடைய வேலைக்காக இறக்கியிருக்க, அதன் ஆதாரம் சிறிது கையில் சிக்கினாலும் அவனால் இந்த டெண்டரை எடுக்க இயலாது.
மொத்த டெண்டர் பற்றிய தகவலையும் கொடுத்த உதய் மாதவன் பின்னால் ஏதாவது உள்குத்து வைத்தே செய்வான் என்று எதிர் பார்த்த நீரஜின் நம்பிக்கையை உடைக்காமல் இதோ இன்று துவங்கிவிட்டான், இனி உறங்காமல் டெண்டர் கைக்கு வரும் வரை தகவல்களை பாதுகாக்க வேண்டும்.
“சார்...” தன்னுடைய அசிஸ்டன்ட் வர, லேப்டாப் எடுத்து தலையைத் தூக்கியவன், “ஜெட் ரெடியா?”
“இல்ல சார் மிஸ்டர் தழல் உங்கள பாக்க ஜி.எம் ரூம்ல வெயிட் பன்றாங்க”
“ஷிட்” எரிச்சலோடு அறையை விட்டு வெளியேறியவன் ஜி.எம் அறைக்குள் அனுமதியே இல்லாமல் படாரென திறந்து வந்த வேகம் அங்கிருந்த மனிதரைச் சுத்தமாய் பாதிக்கவில்லை, அசராமல் அவனைப் பார்த்தவர் மேல் கோவம் இன்னும் இன்னும் அதிகம் வந்தது.
“என்ன தான் டாட் உங்களுக்கு வேணும்? பிஸ்னஸ் தான் எனக்குன்னு குடுத்துட்டீங்கல்ல? இன்னும் ஏன் ஒவ்வொரு விசியத்துலயும் வந்து வந்து நிக்கிறிங்க. லெட் மீ டூ மை பிஸ்னஸ்” அவருக்கு எதிரில் இருந்த சோபாவில் அமர்ந்தான்.
“டெண்டர் ஒர்க் எப்படி போகுது?”
“குட்” கோவமாய் கத்தினான், “எல்லாமே நல்லா தான் போகுது. கேன் யூ லீவ் நவ்?”
“இல்லீகலா நீ ஒர்க் பண்றது எனக்கு தெரியாதுன்னு நனைக்கிறியா நீரஜ்?” கோவத்தை கடினப்பட்டு அடக்கினார்.
“உங்களுக்கு தெரியும்னு எனக்கு தெரியும், இதெல்லாம் டெண்டர் கைக்கு வர்ற வரைக்கும் தான் டாட்”
“தப்பு பண்ற நீரஜ், ஏற்கனவே உதய் மாதவன நீ ரொம்ப சீண்டிட்டு இருக்க, அவன் எனக்குக் கால் பண்ணி வார்ன் பன்றான். பீல்ட்ல அவன் கை இப்ப ஓங்கி நிக்கிது, இந்த நேரத்துல அவனை பகசுக்குறது ரொம்ப பெரிய முட்டாள் தனம்”
சினம் எல்லையைக் கடக்க, “என்ன பெரிய மாதவன் மாதவன்? என்ன பொறுத்த வர அவன் ஒரு சாதாரண ஆள் தான், அவனை எப்படி, எந்த வழில அடிக்கணும்ன்னு எனக்கு தெரியும். ஒரு சாதாரண காம்படீட்டர் இல்ல அவன், ஹி இஸ் மை எனிமி... அவ்ளோ ஈஸியா விட்டுட முடியாது டாட்”
தந்தைக்கு அதற்கும் மேல் எதுவும் நேரம் கொடுக்காமல் வெளியே வந்தவன் கையில் அவன் அசிஸ்டன்ட் ஒரு புகைப்படத்தை நீட்டினான்.
“யார் இது?”
“ஆதி கேசவன்” அந்த தமிழ்ப் பெயர் போதாதா குறுக்குப் புத்தி உடையவனின் கோணல் சிரிப்பிற்கு தீமூட்ட?
மேகமோ அவள்!
மாய பூ திரள்!
தேன் அலை சூழல்!
தேவதை நிழல்!
மூன்றாம் பிறை இன்று, ஆனால் பௌர்ணமி நிலவைப் போல் மொத்த உலகுக்கும் வெளிச்சம் தந்தது அந்த மதி. தை மாதம் காற்றைப் போல் அல்லாமல் ஆடி மாச காற்றாய் எதிர் வீட்டிலிருந்த மரத்தின் கிளை உடையும் அளவு காற்று.
சுத்தமான மொட்டை மாடியில் வெள்ளை உள் பனியினை மட்டும் அணிந்து கைப்பேசியை உபயோகித்துக்கொண்டிருக்கும் பொழுது வாசித்த கவிதை மொத்த கவனத்தையும் அந்த மேகத்தின் மீது திருப்பியது. கைப்பேசியை மாரில் வைத்து கைகள் இரண்டையும் தலைக்குப் பின்னால் கொடுத்து இன்னும் ஆழ்ந்து போனான் அதன் சுறுசுறுப்பைப் பார்த்து. அவளும் இப்படி தானே... துரு துரு பெண்... அவன் மான் குட்டி. அவன் மேகா...
பத்து நாட்களுக்கு முன் பேசியது அன்று பூங்காவில். அதன் பிறகு தன்னுடைய வேலைகள், சோகம் என மூழ்கி போனானவனின் நினைவுகளில் அவளுடைய விருப்பத்தைத் தெரிந்தும் அதை அனுபவிக்காமலிருந்தது ஒரு வேதனை, ஆனால் மறு பக்கம் தன்னுடைய உணர்வை ஒருவனிடம் தெரிவித்து அதன் பிறகு அவனிடமிருந்து எந்தவித பதிலும் வராமல் இருந்தால் அந்த பெண்ணின் மனம் என்ன பாடு படும் என்ற எண்ணம், இப்பொழுது அவள் கைப்பேசி எண்ணாய் மாறி நின்று நினைவூட்டும் மேகங்களின் பிரமை தான் அவனுக்கு எடுத்துரைத்தது.
ஆனால் அவளுக்கு அழைக்கவும் ஒரு பயம்... திட்டி சண்டையிடும் ரகம் இல்லை அவன் மான்குட்டி... ஆனால் ஆதிக்குத் தான் இத்தனை நாள் இருந்த மொத்த தைரியமும் காற்றோடு கரைந்தது போல் இருந்தது. காதல் கூறிய பொழுது இருந்த தைரியம் இப்பொழுது இல்லை...
‘என்னடா ஆதி இப்டி இருக்க... நீ பேசாத பொண்ணா?’ மனம் கேட்டது.
ஆனால் மூளைக்கு மட்டும் தானே தெரியும், பெண்களிடம் இவனாக என்று சென்று பேசியிருக்கிறேன்? ஆண்களுடன் இவன் அடிக்கும் லூட்டியையும், கலாய்ப்பதையும் பார்த்து அவர்கள் வந்து பேசுவார்கள், அதற்கும் தயக்கத்தை வெளியில் காட்டப் பயமாய் இருந்தும் தைரியமாகப் பேசுவது போல் நடித்துக் குனிந்த தலையுடன் வேலை இருப்பதாகக் கூறி ஓடி வந்து விடுவான்.
‘ஹாய் மெசேஜ் அனுப்பி டேலிட் பண்ணிடலாமா? அவளே பாத்துட்டு கால் பண்ணுவா?’
‘ச்சை... என்ன ஒரு மட்டமான யோசனை... ரைட் அப்ப ஒரு எனர்ஜியான பாட்ட கேட்டுட்டு போய் கால் பண்ணிடலாம்’
கைப்பேசியை எடுத்து, “ஹே கூகிள்... பிலே ஏனர்ஜிடிக் இளையராஜா சாங்” சில நொடிகள் தேடிய அந்த எந்திரம் படு எனெர்ஜியான பாடலை எடுத்து விட்டது.
ராஜா ராஜாதி ராஜன் இந்த ராஜா
கூஜா தூக்காதே வேறு எங்கும் கூஜா
லவ் மூட் ஏத்த சொன்னா இன்ட்ரோ சாங் அவசியமா கோபி “சொல்றா எந்த பபுக்கு வரணும்?” நண்பனின் குணம் அறிந்து எடுத்த எடுப்பிலே கேட்டான்.
“மச்சான்...” ஆதி குலைவாய் பேச சந்தேகமாய் அந்த பக்கம் கெளதம் கைபேசியில் அவன் பெயரை பார்த்தான் இது ஆதி தானா என்று...
“என்னடா இந்த நேரம் இவ்வளோ தெளிவா பேசுற? சரக்கடிக்க காசு இல்லையா?”
“ஒரு மனுஷன் கால் பண்ணாவே இதுக்கு தான்-னு முடிவே பண்ணிட்டியா? நீ அப்டியே லைன்ல இரு, என் ஆருயிர் நண்பன் தமிழ் என்ன புரிஞ்சுக்குவான் பாரு”
கானபரென்ஸ் காலில் தமிழை ஆதி இனைத்துவிட எடுத்த எடுப்பிலே, “ஐநூறு போட்ருக்கேன் போதுமா? மேல ஒரு ஐநூறு கூட போட்டு விடுறேன்...”
“டேய்...”
ஆதி பேச அவனை சட்டை செய்யாமல், “ஆனா அளவா குடிச்சிட்டு ஒழுங்கா வீடு போய் நிதானத்தோடு சேருற சொல்லிட்டேன்”
“டேய் டேய் நிறுத்துடா” ஆதி கெஞ்ச அவ்வளவு நேரம் அடக்கி வைத்திருந்த சிரிப்பை கெளதம் தாராளமாய் வெளிக்காட்டினான்.
“நீயும் இங்க தான் இருக்கியா?”
“மாப்பிள்ளை இவன் வேற எதுக்கோ கால் பண்ணிருக்கான் போலடா... நிதானமா பேசுறான்”
“என்னால நம்ப முடியலையே... எங்க வீடியோ கால் வா பாப்போம்” தமிழ் இணைப்பை துண்டிக்க அவனை தொடர்ந்து கௌதமும் சென்றான்.
தலையில் அடித்து, “எல்லாம் என் நேரம்” புலம்பியவாறே வந்த வீடியோ காலை எடுத்தவன் முகத்தை காட்டி, கேசத்தை சரி செய்ய, “பாத்தாச்சா, தெளிவா இருக்கேன், வீட்டு மொட்டை மாடில தான் இருக்கேன்”
“சுண்டெலி எதுக்கோ பதுங்குதே...” மென்மையாக பேசிய ஆதி சந்தேகத்தை விதைத்திருந்தான் நண்பர்கள் மனதில்.
“மணிமேகலைட்ட பேசணும் எப்படி பேசுறதுன்னு தெரியல” தூபம் போட்ட ஆதியை பார்த்து அடக்க மாட்டாமல் சிரித்தனர் இருவரும்.
“ஊர் உலகத்துல இருக்க அயோகியதனம் எல்லாம் செஞ்சிட்டு இப்ப பேச இவனுக்கு சொல்லி குடுக்கணுமாம்ல?” – கெளதம்
“அதுவும் ஒரு மாசமா வீட்டு வெளிய நின்னு காதல் செடி வளத்துட்டு இப்ப பாயிண்ட் எடுத்து தரணுமா... நல்லா இருக்குடா உன் கதை” – தமிழ்
“அது ஏதோ ஒரு ஆர்வத்துல பேசுனது இப்ப ஏதோ பீலிங்ஸ் இருக்குன்னு தெரிஞ்சதுக்கு அப்றம் அதே உரிமை, எதார்த்ததோட பேச முடியல... அதுக்கு தான் உங்கட கேக்க வந்தேன்”
“நம்புற மாதிரி இல்லையே...” கோரஸாக இருவரும் பேச, “உன் நம்பிக்கையை வச்சு நான் ஒரு மண்ணும் பண்ண போறதில்ல, ஐடியா குடுங்க... என்ன பேசுறது?”
“லவ் பண்ணது இவன் தான் இவன்ட்ட கேளு” தமிழ் கௌதமை கை காட்டினான்.
“இப்டி டக்குனு கேட்டா என்ன சொல்றது... பேசமா எப்படி லவ் பண்ண ஸ்டார்ட் பண்ணணு கேளு” – கெளதம்
“அவ என்ட்ட லவ் பன்றேன்னு சொல்லவே இல்லையே” – ஆதி
“இப்ப தான பீலிங்ஸ் இருக்குன்னு சொன்ன?” – தமிழ்
“ஆமா பீலிங்ஸ் இருக்கு அவளே அக்ஸப்ட் பண்ணிட்டா ஆனா லவ்-னு பேசிக்கலயே” – ஆதி
“அப்ப லவ் இல்லல ஜாலியா ரெண்டு பஞ்ச் எடுத்துவிடு” – தமிழ்
“அடேய் லவ் இல்லாம எப்படிடா பீலிங்ஸ் வரும்... இது லவ் தான் ஆனா லவ் சொல்லாம லவ் சொல்ற பீலிங்ஸ் இது” – ஆதி
“சரி எதுவா இருந்தா என்ன? பிக்கப் லைன் டெய்லி ஒன்னு போட்டு விடு” – தமிழ்
“டேய் இவன் பேச்ச கேக்காத” – கெளதம்
“இவனுக்கு பொறாமைடா... இப்ப பாரு நான் ரெண்டு லைன் சொல்றேன்” வீட்டை சுற்றி பார்த்த தமிழ், அருகில் சகோதரி கைக்கு நெயில் பாலிஷ் போட்டுக்கொண்டிருக்க அப்படியே வெளியில் வந்தவன் ஆதியை பார்த்து, “குடிக்க தேவ தண்ணி... நீ தான் என்னோட வாழ்க்கை பன்னி”
அதை கேட்டு கெளதம் வயிற்றை பிடித்து சிரிக்க ஆதி முகத்தை எந்த வித மாறுதலும் இல்லாமல் வைத்து, “உன் லெப்ட் சைடுல செருப்பு ஸ்டாண்ட் இருக்கும்ல... அதுல ஒன்ன எடுத்து உன் தலைல நீயே அடிச்சுக்கோ”
“பொறாமை என் அளவுக்கு உங்களுக்கு யோசிக்க தெரியல்னு”
தமிழ் பேசியதை கண்ண்டுகொள்ளாமல் கௌதமிடம் சரணடைந்தான் ஆதி, “மச்சி நல்ல பிக்அப் லைன் சொல்லுடா”
சில நிமிடங்கள் யோசித்தவன், “உங்களுக்கு ரெக்கை இருக்கானு கேளு... அந்த புள்ள ஏன்னு கேக்கணும்... ஏஞ்சல்ஸ்க்கு விங்ஸ் இருக்கும்னு சொல்லுவாங்க அதான் கேட்டேன்னு சொல்லு... அவ்ளோ தா ஒரே பிளாட்”
“போடா பாடு... பிக்கப் லைன் ஒரு டாஸும் நீங்க சொல்லி கிழிக்க வேணாம்... பேச எப்படி ஸ்டார்ட் பண்றதுன்னு சொல்லு... கால் பண்றதுக்கு பயமா இருக்கு”
“கால் பண்ணுங்க போன்ல பேலன்ஸ் இல்லனு சொல்லு... கால் பண்ணிடும்ல... இல்லனா மிஸ்ட் கால் குடு” – தமிழ்
“நான் ஒரு பிச்சை காரன்-னு படம் போட்டு காட்ட சொல்ற?”
“யார்ரா இவன் என்ன சொன்னாலும் இப்டி பேசுறான். ஆதி, லவ் பண்றதுன்னு முடிவாகிடுச்சுனா எதையும் பாக்க கூடாது யாரையும் பாக்க கூடாது. தைரியமா பேசு, முன்ன பின்ன தெரியாத பொன்னுட பேச போறதில்ல, தெரிஞ்ச பொண்ணு தான். போன்லயே பசக் பசக்-னு ரெண்டு முத்தத்தை குடு, செருப்பு வந்தாலும் சரி, அதே முத்தம் திருப்பி வந்தாலும் சரி சிரிச்சிட்டே வாங்கிக்கோ...” – கெளதம்
“அடிங்கு... இப்டி தான் என் தங்கச்சிய கரெக்ட் பண்ணியா நீ?” தமிழ் கௌதமிடம் எகிற, கெளதம் பதுங்க என சிறு சண்டை உதயமாக, வந்த வேலை முடிந்த சந்தோஷத்தில் ஆதி இணைப்பை துண்டித்தான்.
மீண்டும் கைபேசியை எடுத்து ஒரு பாட்டை தேடினான் அந்த காதலன்.
நாணம் கொண்டு மேகம் ஒன்றில் மறையும் நிலவென
கூந்தல் கொண்டு முகத்தை நீயும் மூடும் அழகென
தூக்கத்தில் உன் பேரை நான் சொல்ல
காரணம் காதல் தானே
ப்ரம்மன் கூட ஒரு கண்ணதாசன் தான் உன்னை படைத்ததாலே
“வாலி-னா வாலி தான்யா... என்னமா அனுபவிச்சு எழுதிருக்கான்... ரசிகன் யா நீ” மேகமே அவன் மோகமாய் மாறி நின்றது.
உன்பேர் சொல்ல ஆசைதான்
உள்ளம் உருக ஆசைதான்
“சரி கால் பண்ணுவோம்” மனதில் பச்சை குத்திய அந்த எண்ணிற்கு தைரியத்தை திரட்டிக்கொண்டு அழைத்தான்.
அழைப்பு சென்று சில நொடிகளில் அழைப்பை ஏற்றவள், “ஹலோ” என்கவும் இங்கு ஆதியின் இதழ்களில் அழகான புன்னகை.
அவளுக்கு பதில் கூறாமல் அந்த குரலிலே லைத்திருந்தவன் காதில் பின்னால் சில பல குரல் கேட்டது உணவை பற்றிய பேச்சுக்கள் தான். “ஹலோ” பதில் வராமல் போக மீண்டும் அழைத்தாள்.
தன்னுணர்வு பெற்றவன், “மான்குட்டி...”
உணர்ச்சிகள் குலைந்து வந்த அந்த குரலை உடனே அடையாளம் கொண்டதாய் புரை ஏற, “பாத்துடா மணி... போன்ல யாரு? சாப்டுட்டு அப்றம் பேசு” தெள்ளத்தெளிவாக அவள் தந்தையின் குரல் அவன் காதில் விழுந்தது.
“ஹே பாத்து ரோலக்ஸ்”
“பிரண்ட் ப்பா...” தந்தையின் விழிகளை சந்திக்காது இமை தாழ்த்தி உணவை வேகமாக உண்டுகொண்டிருக்க, “நான் உன் பிரண்ட்டா மேகா?” ஏகமாய் கேட்ட அவன் குரலில் உணவும் உள்ளே இறங்க மறுத்தது, ‘எத்தனை பெயர் ஒரே நிமிடத்தில்?’
தவித்தது பெண் மனம் தந்தையை எண்ணி, அவன் காதலை எண்ணி. “அம்மா போதும்... எனக்கு ஒரு அசைன்மென்ட் சப்மிட் பண்ணனும்”
இருக்கையிலிருந்து எழ இருந்தவளை, “சாப்ட்டு எந்திரி ரோலக்ஸ்” என்று ஆதியும், “சாப்ட்டு போகலாம் மணி” என்று அவள் தந்தையும் ஒரே போல் கண்டிக்க வேறு வழி இல்லாமல் மொத்த உணவையும் உண்டுவிட்டே அவசர அவசரமாக, “குட் நைட் ப்பா... குட் நைட் மா” அறை நோக்கி ஓடினாள்.
தட தட என அவள் வேகமாக படியேறியது இங்கு வரை ஆதிக்கு தெளிவாக கேட்டது.
“ஹலோ...” இணைப்பில் இருக்கிறானா என்று உறுதி செய்ய அறை கதவை திறந்துகொண்டு கேள்வி எழுப்பினாள்.
“ம்ம்ம் இருக்கேன் இருக்கேன் பொறுமையா ரூம்க்கு போ” விண்வெளியை பார்த்து சிரிப்புடன் பேசினான்.
“என் நம்பர் உங்கள நான் மறக்க தான சொன்னேன்” சிறு பிள்ளையாய் சண்டை போட வந்தாள்.
“மணிமேகலை நம்பர் மறந்துபோச்சு ஆனா ஆதியோட மான்குட்டி நம்பர மறக்க முடியலையே....” ராகமாய் ஆதி இழுக்க இங்கு மணிமேகலையின் முகத்தில் சிரிப்பின் ஒளி.
“நான் கோவமா இருக்கேன்-னு சொன்னேன்ல”
“தாராளமா இரு... யாரு வேணாம்னு சொன்னது?”
“நான் கோவமா இருந்தா உங்களுக்கு கவலையே இல்ல?”
“ம்ம்ஹ்ம் இல்ல...” அவளை சீண்டுவதில் அவனுக்கு அலாதி இன்பம். மீண்டும் இன்று அவள் வீட்டிற்கு அருகில் வந்திருப்பானோ என்ற ஆர்வத்தில் ஜன்னலை திறந்து பார்க்க, இன்று அவன் அங்கு இல்லை.
“நீங்க இங்க வந்து என்ன வெளிய வர சொல்லுவீங்கல்ல? அப்ப நான் வர மாட்டேன்” ஏமாற்றத்தில் குரல் சோகமாய் வந்தது.
“என்ன வெளிய தேடுனியா ரோலக்ஸ்?”
உதட்டை கடித்து, “நான் ஏன் உங்கள தேடணும்? நான்... நான் பெட்ல ஒக்காந்துருக்கேன்... ஜன்னல் வழியா எட்டி எல்லாம் பாக்கல” அவள் உண்மையில் வாய் விட்டு ஆதி சிரித்துவிட அப்பொழுது தான் தான் பேசியதன் பொருள் உணர்ந்து தலையில் அடித்துக்கொண்டாள் மணிமேகலை.
“சரி என்ன நீ எதிர் பாக்கல... மீட் பண்ணலாமா?” இதை கேட்கவே தாங்கிக்கொண்டிருந்தவன் சிரிப்போடு கேட்டுவிட்டான்.
“ம்ம்ஹ்ம்ம் அப்பாக்கு தெரிஞ்சா திட்டுவாங்க. நீங்க கால் பண்ணியே பேசுங்க”
“ஹே இத்தனை நாள் மீட் பண்ணலயா நாம? இன்னைக்கு என்ன புதுசா பயப்புடுற?” – ஆதி
“இத்தனை நாள் வேற, இனி பேச போறது வேற ஆதி... எனக்கு பயமா இருக்கு. அப்பாக்கு தெரிஞ்சு என்கிட்டே கேள்வி கேட்டா நான் உண்மைய ஒளறிடுவேன்”
“நல்லதா போச்சு... மொட்டை கடுதாசு ஒன்னு எழுதி போடுறேன்... உங்க பொண்ணு ஒரு பையன் கூட நைட் எல்லாம் பேசுதுன்னு... அப்படியாவது உன் அப்பாக்கு உண்மை தெரிஞ்சு வேகமா கல்யாணம் பண்ணி வைக்கட்டும்” ஒரே நாளில் திருமணம் வரை சென்றிருந்தான் ஆதி.
“ம்ம்ம் வைப்பாங்க வைப்பாங்க... கன்னத்துலயே ரெண்டு வைப்பாங்க” பெண் மென்மையாய் சிரிக்க உள்ளுக்குள் அதே சிரிப்பே புத்துணர்ச்சியை கொடுத்தது.
“எனக்கு தங்கச்சி மட்டும் தான் மேகா” அவன் இதழ்களில் இருந்த புன்னகை மறைந்து சாதாரணமாக மாறியது.
“தெரியும். உதய் மாமா வீட்டுல சின்ன வயசுல உங்கள பாத்துருக்கேன்” அவன் சோகம் அறிந்து பேசினாள்.
“அப்ப
என்ன முதல் நாள் மீட் பண்ணப்பவே நான் யாருனு உனக்கு தெரியுமா?”
“இல்ல... அப்ப நியாபகம் இல்ல... அன்னைக்கு உங்க பிரண்ட்ஸ் கூட நீங்க வந்திங்கள்ல அன்னைக்கு தான் கண்டு புடிச்சேன்”
“நான் உன்ன இது வர உதய் வீட்டுல பாத்தது இல்லையே”
நல்லவ தான் நீ call pannathum என்ன கேக்குற நல்ல மொக்க போடுற தமிழ் கௌதம் ஆதி டேய் ஆதி இதோ தமிழ் கௌதம் சண்டை போட விட்டான் சிறப்பு
